Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Το σπίτι...(Javier Salvago)

Αυτό είναι το σπίτι μου, παλιό, με ιστορία.
Λένε πως ήταν στρατώνας και, παλιότερα, μύλος.
Το βέβαιο είναι πως κρατάει στα σπλάχνα του τεράστια
πιθάρια και μυστικά και θορύβους
παράξενους.

Είχα μια παραμάνα που έβλεπε
το φάντασμα του παππού μου.
Ο παππούς μου ο Ραφαέλ με μουστάκια
οπερέτας, με κοιτούσε ατενώς
από το πορτραίτο του σαλονιού: εγώ πάντα
τον ένιωθα δίπλα μου, πίσω, πολύ κοντά,
σαν ένα σύγκρυο.

Τα μαντριά αφημένα σαν ζούγκλα
- φράχτες κι ερειπωμένες σιταποθήκες -,
δεντρομολόχες όλο και τσουκνίδες,
σφηκοφωλιές και φωλιές πουλιών,
είναι η δική μας Αρκαδία. Εδώ κυνηγάμε γάτες
και ψάχνουμε χαμένους θησαυρούς
και πηδάμε απ' τη σκεπή
με μια σπασμένη ομπρέλα' είμαστε Ινδιάνοι
καουμπόυδες και πειρατές.
Εδώ όλα μάς επιτρέπονται.

Αυτό είναι το σπίτι μου, πάντα ανοιχτό, χαρούμενο,
ευτυχισμένο με τις τρεχάλες και τις φωνές
των παιδιών που γελούν, χοροπηδούν, παίζουν
ακούραστα. Ημερήσιος παράδεισος
που τις νύχτες του χειμώνα
όταν φυσάει ο άνεμος λυσσασμένος
κι αφήνει το χωριό στο σκοτάδι,
κατοικείται από φαντάσματα που τα είχαμε προαισθανθεί,
απειλητικά βήματα και ίσκιους
που ενεδρεύουν στο σκοτάδι,
καθώς περνάει η νύχτα κι εγώ τουρτουρίζω
ένα κουβάρι μες στις κουβέρτες,
περιμένοντας να έλθει ο ήλιος αρωγός μου.



*********************************************************************************

that was Yesterday ...





a little love today...


"Οι ψίθυροι το πρωί
Από εραστές που κοιμούνται σφιχτά
Κυλούν σαν βροντή τώρα
καθώς κοιτάζω τα μάτια σου

Κρατώ το σώμα σου σφιχτά
και νιώθω κάθε κίνηση σου
Η φωνή σου είναι ζεστή και τρυφερή
μια αγάπη που δεν μπορώ να ξεχάσω

Γιατί εσύ είσαι ο άνθρωπος μου
κι εγώ είμαι η γυναίκα σου
Κάθε φορά που θα προσπαθείς να με ψάξεις
θα κάνω ό,τι μπορώ

Σα χαμένη αισθάνομαι όταν βρίσκομαι στα χέρια σου
Όταν ο έξω κόσμος είναι πολύ
για να τον αντέξω
όλα αυτά τελειώνουν όταν είμαι μαζί σου

Ακόμα κι αν μπορεί να υπάρχουν φορές
που να φαίνεται ότι είμαι μακριά
Να μην αναρωτηθείς ποτέ που είμαι
Γιατί είμαι πάντα στο πλευρό σου

Γιατί πηγαίνουμε κάπου
κάπου που δεν έχουμε βρεθεί ποτέ
Μερικές φορές είμαι φοβισμένη
αλλά είμαι έτοιμη να μάθω
από τη δύναμη της αγάπης
Από τη δύναμη της αγάπης

Ο ήχος της καρδιάς σου όταν χτυπάει
τα κάνει όλα καθαρά
Ξαφνικά η αίσθηση ότι δεν μπορώ να συνεχίσω
είναι τόσο μακριά."

************************************************
Είτε ο έρωτας μας χτυπά την πόρτα, είτε είμαστε ήδη σε μια σχέση, δεν μπορούμε παρά να σκεφτούμε πόσο σημαντικό είναι να ακούμε τον ψίθυρο του ανθρώπου μας στην αγκαλιά μας, να αισθανόμαστε κάθε κίνηση του, να κρατάμε το κορμί του στα χέρια μας.



**********************